Planeta Venera
Venera je druga planeta u Sunčevom sistemu, prema rastojanju od Sunca (od Sunca je udaljena 108 miliona km), a posle Sunca i Meseca, najsjajniji je objekat na nebu. Planeta Venera se naziva i jutarnja zvezda jer se pojavljuje na istoku u svitanje, ili večernja zvezda kad se pojavljuje na zapadu u vreme zalaska Sunca. Prečnik ove planete je nešto manji od Zemljinog i iznosi 12 109 km, a masa je 0,8 Zemljine. Sve planete se obrću oko svoje ose u istom smeru, osim Venere koja se jedina obrće u suprotnom smeru i to veoma sporo. Period rotacije ove planete je 243 zemaljska dana, dok oko Sunca obiđe za 225 zemaljskih dana. Venera poseduje atmosferu koju je otkrio Lomonosov 1761. godine. Ona se sastoji od 97% ugljen-dioksida i 3% azota.
Venera je obavijena debelim, neisprekidanim oblacina, koji su sastavljeni od kapljica sumporne kiseline. Oblaci, koji su debeli oko 25 kilimetara, sprečavaju najveći deo sunčeve svetlosti da prodre do površine planete. Međutim, jedna druga vrsta zračenja sa Sunca, tj. infracrveno zračenje, prodire do površine planete, a gusta Venerina atmosfera je sprečava da se rasturi. Posledica je da je na površini temperatura uvek ista, iznosi 490 stepeni celzijusevih i najvrelija je u Sunčevom sistemu. Ako bi se neki svemirski istraživač spustio na Veneru, bio bi momentalno sprčen, ugušen ugljen-dioksidom koji se ne može udisati, rastvoren u sumpornoj kiselini i smrvljen vazdušnim pritiskom koji je oko 90 puta veći nego na Zemlji.
Ispod oblaka, na goloj površini Venere, nalaze se hiljade vulkana (neki su možda još aktivni), koji su okruženi prostranim ravnicama prekrivenim lavom. Isticanje lave useklo je u teren kanale koji izgledaju kao da su ih izdubile reke. Neobični vulkani u obliku kupola, ili ''palačinke'', kako ih opisuju, formirali su se na mestima gde je lava izbijala na površinu, a zatim se hladila dok se širila u svim pravcima.